Pragmatistler (Faydacılar) doğrunun insan yaşantısından (Deneyimlerinden) kaynaklanan deneysel bir olgu olduğunu ileri sürerler. Pragmatizm esas itibarı ile Amerikalı felsefeci John Dewey’in deneyci düşünce sistemi üzerine kurulmuştur. Pragmatizm yararcılık-faydacılık diye anılmakla birlikte, deneycilik, aletçilik, işlevselcilik-fonksiyonalizm gibi kavramlarla da ilişkilendirilmiştir.
Pragmatizmin Eğitim Anlayışı
Gerçeğin değişken ve göreceli olduğu görüşüne dayanır. Gerçeğin bu yapısı nedeniyle mutlak ya da evrensel doğru bulunmaz.
Doğruluk, düşüncenin başarısıdır.
Bilgi “yaşantı” yoluyla elde edilir.
Pragmatizmde önyargıların yeri yoktur.
Bir fikrin, bir inancın ve bir hipotezin sonuçlarını değerlendirerek gerçeğe varma yoludur.
Öğrenme, öğrenen ile çevre arasındaki etkileşim sonucu ortaya çıktığından dolayı aktif katılımı gerektirir.
Eğitimde esnektir. Sürekli deneme ve düzeltmelere olanak tanır.
Eğitimde çıkış noktası konu değil çocuktur.
Eğitim yaşamın kendisidir. Öğrencilere öncelikle nasıl eleştirel düşünecekleri öğretilmelidir. Ayrıca problem çözme becerileri de kazandırılmalıdır.
Eğitimde bireysel özellikler ve etkin katılım önemlidir.
Değerler görecelidir ve bireyler arasındaki etkileşime göre biçimlenir.
Yön verdiği eğitim felsefesi ilerlemecilik ve yeniden kurmacılıktır.
KAY NAK
https://www.felsefe.gen.tr/egitim-felsefesinde-pragmatizm/
Atatürk Üniversitesi Sosyoloji Bölümü 4. Sınıf “Eğitim Sosyolojisi” Dersi Ders Notları (Ömer YILDIRIM); Prof. Dr. Hüseyin Akyüz – Eğitim Sosyolojisinin Temel Kavram ve Alanları Üzerine Bir Araştırma; Atatürk Üniversitesi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder